Berdin Berri!
Kritikaren eta publikoaren harrera ona jaso du Lara Izagirreren bigarren pelikulak. Bidean tinko defendatu behar izan du bere sorkuntza askatasuna eta argi ikusi du nola gorpuztu diren genero eta hizkuntza zapalkuntzak. “Zuekin hitz egin nahi dut euskarazko film bat emakume batek egiteak dakarrenaz”, idatzi digu Lara Izagirre zinemagileak (Zornotza, 1985). Bigarren filma du Nora.
Azken urteotan, martxoaren 8an, askok elkar agurtzen dugu, harrotasunez, Uxue Alberdik dotore idatzitako bertsoak elkarren artean partekatuz sare sozialetan: «Emakume zuzenak, okerrak, kirtenak, moja txintxoak eta zerrama irtenak, itsusiak, politak, zuri, gorri, horiak, beltzetan beltzenak… konplize ditut eta maite ditut denak».
Ezer aurreikustea zaila den garaiotan, azken urte pandemiko hauek utzitako irakaspenei erreparatzeko unea ere bada. Irakaspenik barneratu baldin badugu, bederen. Osasun larrialdia desagertu zitekeela uste nahi izan badugu uneren batean, ameskeria kolpean desegin zaigu. Horrelakoak dira errealitate kolpeak, altxatu eta ortzi-mugara perspektiba berriarekin begiratzera behartzen gaituzten atximurkadak. Nolakoa nahi dugu izatea covid-19ak hankaz gora jarritako gizartea? Zer nahi dugu eraiki? Zer deseraiki?
Birarik ikusgarriena behar zuena birarik ezohikoena bihurtu eta amaitu berritan hartu gaitu Izarok: pandemiaren ajeaz, gorrotoaz, bakezaletasunaz eta espiritualitateaz aritu da. Munduarekin nola harremandu, horixe du buruhauste azken aldian abeslariak: feminismotik, zaintzatik eta bizitzak erdigunera ekartzetik egin nahi luke aldaketa.