Ez bitar terminoak genero maskulinoaren edo femeninoaren kategoria tradizionalen barruan soilik identifikatzen ez diren pertsonak biltzen ditu. Besteak beste, genero jariakorra, ageneroa, bigeneroa, demiboy eta demigirla identitateak izan ditzake, eta ez da generoa bizitzeko modu bakar batera mugatzen.

Garrantzitsua da ulertzea genero-identitate ez-bitarra ez dagoela sexu-orientazioaren mende, ezta nahitaez itxura fisikoaren edo esku-hartze medikoen mende ere. Generoaren barneko bizipen pertsonala da.

Herrialde batzuetan lege-aurrerapenak izan diren arren, hala nola «X» genero-markatzaile bat edo dokumentu ofizialetan zehaztu gabeko bat inskribatzeko aukera izatea, ez bitarrek diskriminazio-modu askori egin behar diete aurre:  

• Indarkeria estrukturala eta sinbolikoa: ikusezin bihurtzea politika publikoetan, osasun-sistemetan, hezkuntzan eta administrazio-zerbitzuetan.
• Legezko errekonozimendurik eza: herrialde gehienetan, legediak genero maskulinoa eta femeninoa bakarrik hartzen ditu kontuan, eta horrek eguneroko bazterkeria-egoerak sortzen ditu.
  Osasun mentala: ikerketek erakutsi dute ez bitarrak antsietate, depresio eta pentsamendu suiziden tasa handiagoak izaten dituztela, askotan onarpen eta baliozkotze sozialik ezaren ondorioz.
  Lanekoa eta hezkuntzakoa: sistema bitar batean «egokitzeko» presioak bazterkeria, jazarpena edo identitatea ezkutatzeko beharra eragin dezake. 
• Ez bitarrak aitortzea ez da «moda» bat, ezta kontzesio ideologiko bat ere: giza eskubideak defendatzea da. NBEk adierazi duen bezala, pertsona guztiek dute duintasunez bizitzeko eskubidea, indarkeriarik eta diskriminaziorik gabe, beren nortasuna edo genero-adierazpena kontuan hartu gabe.